76 / 94
BEYCESULTAN
KAZILARI
Eşref ABAY*
Resim 1 Orta Tunç Çağı mimari kalıntıları
D
enizli ili Çivril ilçesi sınır-
ları içinde bulunan Beyce-
sultan Höyüğü’nde 2017
yılı yaz döneminde yürütülen kazı
çalışmaları yerleşimin Orta ve Geç
Tunç Çağ Dönemlerine tarihlenen
(MÖ 1800-1200) tabakalarını araş-
tırmayı amaçlamıştır. Bu doğrultu-
da yürütülen çalışmalar sonucunda
M27 ve N28 plan karelerinde söz
konusu dönemlere ait mimari yapı-
lar ve buluntular açığa çıkarılmıştır.
Orta Tunç Çağı Araştırmaları
7. Tabaka
2017 yılı kazı çalışmalarında Orta
Tunç Çağı’nın en geç evresini temsil
eden ve radya-karbon verilere göre
MÖ 1955-1870 / MÖ 1845-1810 /
MÖ 1800-1775 yılları arasına ta-
rihlenen 7. tabaka ile ilişkili arkeo-
lojik verilere M27D plan karesinde
ulaşılmıştır. Bugüne kadar yapılan
kazı çalışmalarında yaklaşık 300
m
2
’lik bir alan içinde açığa çıkarıl-
mış olan mimari yapıların oldukça
zarar gördüğü anlaşılmaktadır. Öte
yandan kalan kalıntılar mima-
ri doku ve yapı tekniği konusunda
bazı ipuçlarının elde edilmesini
sağlamıştır. 2017 yılı kazı çalışma-
larında, 7. tabaka, ahşap direk çu-
kur izleri ile sıvalı zeminler ve çok
az bir kısmı korunmuş yapılara ait
taş temeller ile temsil edilmektedir
(Resim 1).
Orta Tunç Çağı’na tarihlenen bu-
luntular özellikle plan karenin
doğusunda ve güneyindeki alan-
larda açığa çıkarılmıştır. Açmanın
kuzeyinde bu tabakaya ait oldukça
tahrip olmuş bir zemin açığa çıka-
rılmıştır. Yaklaşık olarak 3 m ça-
pındaki bir alanda korunduğu an-
laşılan zeminin büyük bir bölümü
daha geç tarihli tabaka ve evreler
tarafından tahrip edilmiştir. Ala-
nın kuzeydoğusundaki köşede açığa
çıkarılan bu zeminle ilişkili olabile-
cek kuzey-güney doğrultuda 75 cm
uzunluğunda 45-50 cm eninde bir
taş temel bulunmuştur. Taş temelin
güneye doğru uzantısı bulunmaz-
ken kuzeye doğru uzanan kısmı ka-
zılmayan alan içerisindedir.
Alanın güneyinde ise kerpiç dö-
küntüler ve ahşap direk çukurlarıyla
dikkat çeken bir alan bulunmak-
tadır. Burada çapları 5 cm’den 20
cm’ye kadar değişen 9 adet çukur
tespit edilmiştir. Bu çukurların daha
önceki senelerde açmanın güneyin-
de açığa çıkarılan direk çukurları-
nın devamı olduğu anlaşılmaktadır.
Orta Tunç Çağı’nın en geç evresi-
ni temsil eden 7. tabaka seramikleri
içinde en yoğun form grubunu ça-
naklar ve çömlekler oluşturmakta-
dır. Bu formlar içinde, basit ya da
içe dönük ağızlı çanaklar ile dışa
kalınlaştırılmış ağızlı çömlekler
yoğundur. Kalınlaştırılmış ağız
kenarlı kâse ve çanak tiplerinin
*Prof. Dr., Ege Üniversitesi, Edebiyat Fakültesi, Arkeoloji Bölümü, Protohistorya ve Önasya Arkeolojisi ABD, İzmir
74