Cafer Sadık Abalıoğlu Eğitim ve Kültür Vakfı

tadır. 37 ve 38 numaralı mekânla-

rın kuzey duvarı aynı zamanda 39

numaralı mekânın güney duvarını

oluşturmaktadır. Doğu-batı doğ-

rultuda 2 m uzunluğa ve 65 cm ge-

nişliğe sahip taş temelli kerpiç du-

varın doğuya doğru uzanan bölümü

korunmamıştır. Mekânın kuzey ve

batı duvarına ait herhangi bir kalın-

tı bulunmamış, batı duvarı ise ka-

zılmayan alan içerisinde kaldığın-

dan dolayı ortaya çıkarılamamıştır.

Mekân diğer iki mekânda olduğu

gibi büyük boyutlu Bizans Döne-

mi’ne tarihlenen depolama çukur-

ları tarafından tahrip edilmiştir.

Mekân içinde korunabilen tek ta-

şınmaz mimari unsur güney duva-

rının güneybatısında yer alan ve du-

vara dayandırılmış ocaktır. At nalı

biçiminde olduğu anlaşılan ocağın

kuzeydoğusu Bizans Dönemi’ne

ait bir silo tarafından tahrip edil-

miştir. Korunan ölçüleriyle 1.40 m

çapında olan ocağın çevresinde 10

cm kalınlığında ve 20 cm yüksek-

liğinde pişmiş topraktan bir dış çe-

per oluşturulmuştur. Ocağın pişmiş

topraktan yapılmış tabanı üzerinde,

merkezi bir konumda 30 cm çapın-

da oval formda küllük alanı bulun-

maktadır. Ayrıca alanın kuzeydoğu

köşesinde muhtemelen 39 numaralı

mekân sınırları içinde 1 m çapında-

ki bir alan dağılmış halde ocak aya-

ğı ve ocak parçalarına rastlanılmış-

tır. Kemik ve seramik buluntular

dışında alanda başka herhangi bir

buluntuya rastlanılmamıştır.

Geç Tunç Çağı’nın erken evrelerin-

den olan 5a evresinde en yoğun gö-

rülen formlar, kâseler ve çanaklar-

dır. Dışa kalınlaştırılmış ağızlı, iyi

fırınlanmış, astarlı kâse ve çanaklar

en yoğun grubu oluşturmaktadır.

İkincil yoğunlukta ise dışa kalın-

laştırılmış ağızlı keskin omuzlu ça-

nak ve kâseler oluşturmaktadır. Ba-

sit ağız kenarlı kâse ve çanaklarla,

düzleştirilmiş ağız kenarlı tabaklar

daha az olmakla birlikte form çe-

şitliliği içinde yer almaktadır. Dışa

kalınlaştırılmış ağız kenarlı, küre-

sel gövdeli, kaba hamurlu çömlekler

pişirme kaplarını oluşturmaktadır.

Seramiklerin hamur rengi genel-

de açık kırmızı ve kızıl-kahvedir.

Çoğunluğu astarlı olan seramikler-

de astar rengi kırmızıdır. İyi fırın-

lanmış kaliteli seramikler üzerinde

görülen -özellikle kadehler- ışın

motifli perdah bezeme, dönemin

ağırlıklı olarak bezeme profilini

yansıtmaktadır.

Beycesultan Höyüğü’nde 2017 yılı

çalışmalarında ağırlıklı olarak Geç

Tunç Çağı tabakalarının yanı sıra

Orta Tunç Çağı’nın son tabakasına

ait veriler de araştırılmıştır. Orta

Tunç Çağı’na ait sınırlı bir alanda

yürütülen kazı çalışmaları nede-

niyle geniş çapta araştırılamayan 7.

tabakaya karşın Geç Tunç Çağı’na

tarihlenen 6. ve 5. tabakalar ile il-

gili yeni veriler ortaya konmuştur.

Özellikle son yıllarda Geç Tunç

Çağı’nın en erken tabakası olan 6.

tabakaya ilişkin açığa çıkardığımız

veriler Geç Tunç Çağı’nın başlan-

gıcına dair bilgilerimizi artırmıştır.

Daha önceki yıllarda tespit edilen

çakıl taşı ile döşeli olan sokak ve taş

temelleri korunan bazı yapılara bu

yıl yenileri eklenmiş, 6. tabaka mi-

marisi ile ilgili daha fazla veri elde

edilebilmiştir. Bu tabakadan elde

edilen iki radyo-karbon tarihine

göre 6. tabakanın MÖ 1880-1688

/ MÖ 1830-1662 yılları arasına ta-

rihlenebileceği öngörülmektedir.

Geç Tunç Çağı’na tarihlenen 3 ta-

bakadan biri olan 5. Tabaka ise nis-

peten diğer tüm tabakalar içinde

geniş çaplı bilgi sahibi olduğumuz

tabakadır. İki ana evresi bulunan

ve yapıların neredeyse tamamının

büyük bir yangınla tahrip olduğu

(5a-b) 5. tabakaya ait daha önceki

yıllarda açığa çıkarılan birbirine

bitişik ortak duvarlara sahip yapıla-

rın doğuya doğru devam eden bö-

lümleri bu yıl yapılan çalışmalarda

açığa çıkarılmıştır. Farklı boyutlar-

da mekânlara sahip yapıların daha

geniş bir alanda açığa çıkarılması ve

araştırılması Geç Tunç Çağı’ndaki

tabakalar arasındaki mimari yapı-

lanma hakkında her geçen yıl yeni

verilerin elde edilmesine katkı sağ-

lamaktadır.