25 / 44
Fotoğraf : Cihan Çelebi 2015 Denizli Belediyesi Şehir Tiyatrosu Oyuncuları
liğe katılıyor ve sahne alıyordu. Bu denli
heyecana sahip olan genç bir hoca aynı
zamanda şenlikte bir geleneği de başlata-
caktı. Günümüzde de sürdürülen, halkın bü-
yük ilgisini çeken, valilik önünden başlayıp
Çatalçeşme Oda Tiyatrosu’na kadar süren,
katılımcı ekiplerin oluşturduğu kostümlü,
davullu zurnalı “Şenlik Yürüyüşü”…
Toplam dokuz tiyatro topluluğunun ka-
tıldığı şenlikte, Manisa, Samsun, Kayseri
ve Adana’dan topluluklar katılmıştır. De-Ti
de, şenlikte Fernando Arrabal’ın “Cephede
Piknik” ve Sedat Veyis Örnek “Pirinçler
Yeşerecek” isimlerini taşıyan iki kısa oyun-
la sahne alır. Şenlikte tiyatro gösterileri
dışında, Mehmet Çakır’ın fotoğraf sergisi,
üç panel, beş fuaye söyleşisi ve De- Ti’nin
müzik yönetmeni Oğuz Öz’ün müzik din-
letisi gibi etkinlikler de gerçekleştirilir.
Atatürk Ortaokulu’nun sergilediği oyun
göz doldurur. Şenlik yurt dışında da takip
edilmeye başlanmıştır. İki hafta sonra De-
Ti, sahnelediği Turan Özdemir’in “Sevgiyi
Büyütün Ellerinizde” isimli çocuk oyunu ile
Hollanda’da daki Akdenizliler Kültür ve Sa-
nat Dayanışma Vakfı’nın davetlisi olarak,
turneye çıkar.
90’lara gelindiğinde ise siyasi ve kültü-
rel konjonktürde yaşanan değişim, şenliğin
yapısal anlamda farklılaşmasına yol açar.
Belediye başkanı değişmiştir. 1989 yılında
Belediye Başkanı olan Ali Marım; Denizli
Belediyesi Kültür Müdürü Halim Yazıcı ile
birlikte, kısa adı TOBAV olan, başkanlığı-
nı Tamer Levent’in yaptığı Devlet Tiyatro
Opera Bale Yardımlaşma Vakfı’nı Denizli’ye
davet eder. Şenlikten festivale dönüşen et-
kinlik için katılacak ekipler, TOBAV tarafın-
dan belirlenir. TOBAV’ın Türkiye çapındaki
amatör tiyatroların oyunları, yapıları ve iç
disiplinleri konusunda bilgi sahibi olması
dolayısıyla böyle bir uygulama kararı alın-
dığı belirtilir.
1991 yılına gelindiğinde ise festival; kısa
adı IATA olan Uluslararası Amatör Tiyatro-
lar Birliği ile yapılan işbirliği kapsamında
uluslararası boyut kazanır. Şehrin farklı yer-
lerine küçük tiyatrolar inşa edilir. Esentepe,
Karşıyaka, Sevindik’te açılan bu tiyatrolar
ile amaçlanan, halkın ayağına tiyatro gö-
türmektir. “Sanata Evet” sloganı çerçeve-
sinde açık bir tır üzerinde bile mahalleler
dolaşılarak oyunlar sahnelenir. Sokak tiyat-
rosu denemeleri yapılır. Ancak en önemli
sorunlardan biri de bütçeden amatör ti-
yatrolar festivaline gerekli kaynak aktarımı
için kanunda yer olmamasıdır. Bu nedenle
de festival sponsorlar aracılığıyla sürdürül-
meye çalışılır.
1990 yılında tiyatro şenliği; De-Ti’nin, Ana
Sigorta sponsorluğu ve İl Kültür ve Turizm
Müdürlüğü’nün desteği ile düzenlediği son
şenlik olur.1991 yılı itibariyle, şenlik düzen-
lenmesi belediyeye devredilir. 1990 yılında
altıncısı düzenlenen şenlikte sahnelenen
oyunlardan bazıları Remzi Özçelik’in “Bek-
leyenler”, İzmir Göztepe Kız Meslek Lisesi
tarafından sergilenen Nezihe Araz’ın “Boz-
kır Güzellemesi”, Marmaris Amatör Tiyatro
Topluluğu’nun sergilediği “Düğün ya da
Davul”, İzmir Özel Amerikan Lisesi Tiyatro
Kolu’nun sahnelediği; Işıl Özgentürk’ün “Kü-
çük Sevinçler Bulmalıyım”, dokuz onbeş yaş
grubu De-Ti çocuk tiyatrosunun sergilediği
“İşte Bizim Dünyamız” “İzmir Topaç Kreş
Tiyatrosu’nun sergilediği “Kitap Kurtları”,
Denizli Lisesi sergilediği Necati Cumalı’nın
yazdığı “Masallar”, İstanbul Pendik Halke-
vi Tiyatrosu, Cahit Atay’ın yazdığı “Pusuda”
Muğla Belediye Şehir Tiyatrosu, “Ferhat
ile Şirin” İstanbul Kartal Gençler Tiyatrosu,
Muzaffer İzgü’nün “Bekçi”, Denizli Endüst-
ri Meslek Lisesi, Haldun Taner’in “Sersem
Kocanın Kurnaz Karısı” İzmir Basamak
Oyuncuları Selçuk Atalay’ın “Çünkü”, Denizli
Ticaret Lisesi “ Kadın Erkekleşince” isimli
oyunları ile katılmışlardır.
Festival kapsamında, Mürşit Balaban-
lar’ın 23 Mayıs 1990 Çarşamba günü “Ya-
23