20 / 44
Mantar Apartmanı adlı oyundan
Yollar Yolcular adlı oyundan
Mantar Apartmanı adlı oyundan
Eski fotograflar Mustafa İkizoğlu arşivi
De-Ti’nin; Çatalçeşme’de sergilenen
oyunlarına, mahalle muhtarları ile işbirliği
yapılarak mahalle sakinleri davet edilmeye
başlanır. Belki de Denizli halkı hayatlarında
ilk defa tiyatronun nasıl bir şey olduğunu
böylelikle görür.
Davet edilen Dostlar Tiyatrosu, Ankara
Sanat Tiyatrosu, Dormen Tiyatrosu, Levent
Kırca Tiyatrosu Denizli’ye gelir ve tiyatro
oyunlarını sahnelerler. Amaç, hem tiyatro
için gelir elde etmek hem de De-Ti’ ye sa-
hip çıkılması durumunda varılabilecek nok-
taların nereler olabileceğini halka gösterip,
onlardan destek almaktır. Seçen, izleyen,
bilinçli kaliteli bir seyirci kitlesi yaratmak
da De-Ti nin temel amaçlarından birisidir.
Bunun için “tiyatro gişesi belli saatlerde
açık tutulur. Teşrifat görevlisi göreve baş-
lar ve kendisine özel üniforma giydirilir.
Devlet tiyatrolarında olduğu gibi vestiyer
açık tutulur. Oyun başladıktan sonra kesin-
likle seyirci içeri alınmaz. Bir kişi de gelse
sürekli temsil verilmeye çalışılır. De-Ti’nin
ve Denizli Belediyesi’nin organizasyonu ile
diğer yazımızda uzunca belirttiğimiz üzere
Denizli’de Amatör Tiyatrolar Şenliği yapıl-
maya başlanır.
Ne yazık ki, bunca olumlu gelişmeye kar-
şılık De-Ti 1989 senesine gelindiğinde bir
takım sorunlarla karşılaşır. Oda tiyatrosu-
nun ücretsiz olarak De-Ti’ye tahsisi, bazı
çevrelerce tiyatrocular hakkında çıkartı-
lan önyargılı söylemler, “yılda yalnızca iki
oyun sergilenmesi” “seyircisiz kalınması”
gibi eleştiriler alır başını gider. Yaşanan bu
gerilim, genel sanat yönetmeni olan Sa-
dık Aslankara Denizli’den gitmesine neden
olacaktır. De-Ti’nin en kıdemli oyuncusu
Serdar Bordanacı da, karışıklıklardan ve
belirsizliklerden sıkılır. 1987 yılında “iş ada-
mı olacağım ben” diyerek İstanbul’a taşınır.
Ne var ki bir kere sahne tozunu yutmuştur
ya iflah olmaz. Yıl sonunda, Dostlar Tiyat-
rosu’nun kapısını çalar ve Genco Erkal’a “
abi ben yerleri paspaslamaya geldim” der.
Küs olarak ayrıldığı kente 90 yılında turney-
le gelir.
Öte yandan Denizli’de yaşanan süreç
de pek parlak değildir. Kendi söylemleriyle
Çatalçeşme’den “kovulan, kentte istenme-
yen” ekip olmuşlardır. Çalışmalarını İl Kül-
tür ve Turizm Müdürlüğü’nün izniyle il halk
kütüphanesinde sürdürmeye başlar. Kimi
zaman kütüphane kimi zamansa bürolar-
da oldukça zor şartlar altında provalarını
alırlar. Oyunlarını sergilemek için yine Ce-
şenler Bowling’e dönüşecek olan Belediye
Sineması’na geri dönerler. Mehmet, İlhan
ve Ahmet Çeşen kardeşlerin Denizli’deki
18