Cafer Sadık Abalıoğlu Eğitim ve Kültür Vakfı

“İ

ki kalas bir heves miydi?” sahi... Üniversiteden

beri içimde var olduğunu bildiğim; ama nedense

hiçbir zaman ortaya çıkmamış olan oyuncu, bu

sene birden bire hortlayıverdi. Mademki bu işi yapmaya

bu kadar hevesliydim, eğitim şarttı. Senelerdir, İzmir, İs-

tanbul sahnelerindeki oyunları izleye izleye tiyatronun ta-

dını almıştım. Hepimizin bildiği tabirle sahne tozu sene-

lerdir içimde birikmişti. Ben de öksürmeye karar verdim.

Denizli Belediyesi Şehir Tiyatrosu’nun, sınav çağrısını

afişte okuduğum gün işte beklediğim fırsat diye düşün-

düm. Açılan sınavı kazandım ve oyunculuğa ilk adımımı

böylelikle atmış oldum.

Derslere başladığımızda zannediyordum ki, bize hemen

bir rol verilecek ve hemen sahneye çıkacağız. Birbirini ko-

valayan günler, aslında tiyatronun ne kadar meşakkatli

bir sanat olduğunu; oyunculuğa gelene kadar, daha bir

yığın ekmeği yemem gerektiğini bir güzel öğretti. Her

şeyden önce tiyatro ekip işiydi. Aynı frekansı almanız bir

Sinan Küçükgöz

İLE DENİZLİ’DEKİ TİYATRO ÜZERİNE SÖYLEŞİ

Serap Cerezci

Tarih Öğretmeni