Cafer Sadık Abalıoğlu Eğitim ve Kültür Vakfı

Veli BAYSAL

er insanın hayatında dönüm

noktaları vardır, benim haya-

tımı yönlendirmemde büyük emeği

olan ortaokul da Türkçe dersi öğ-

retmenim olan sevgili İbrahim Arbi-

len’i yad etmek istiyorum. Kendisiyle

okuldan sonra pek görüşme imkâ-

nım olmadı, sağ ise kulakları çınlasın

vefat etti ise Allah rahmet eylesin

diyerek başlayayım sözlerime;

Manisalı hali vakti yerinde olan

bir ailenin oğlu olan sevgili Türkçe

öğretmenim İbrahim Arbilen 1981

yılında kasabamıza geldiğinde um-

duğundan fazlasını bulduğunu söy-

lemiş diğer öğretmenlere. Onlar da

sormuşlar ne anlamda umduğun-

dan fazlasını bulduğunu. Buradaki

çocukların bazıları gerçekten çok

zeki ve yetenekliler demiş. Dersler-

de beyefendiliği ve anlatım tarzı ile

tüm sınıf pür dikkat dinlerdi anlattığı

konuları. Çabucak kaynaştı İbrahim

öğretmen öğrencileri ve kasaba hal-

kı ile Denizlimizin güzide ilçelerinde

Acıpayam’a bağlı Dedebağ Kasaba-

sında yaşandı bütün bunlar.

Gelelim dönüm noktası olayına.

Bana ve arkadaşlarıma okumanın

önemini ilk o öğretmenim anlattı.

Daha 11 yaşındayken, zaman içinde

bize getirdiği kitap, dergi, gazete vb.

yayınlarla okumanın insanın ufkunu

nasıl açtığını ve hayata bakış açısını

nasıl olumlu yönde değiştirdiğini so-

mut örneklerle gösterdi. Okulumuz-

da oluşturulan küçük çaplı kütüpha-

neyi kaynak bakımından zenginleş-

tirdi. O dönemde ne kadar derslerle

ve genel kültürle ilgili kaynak mev-

cut ise hemen hemen hepsinden ka-

zandırdı.

Onun sayesinde çok güzel müna-

zaralar ve kompozisyon yarışmaları

yapıldı okulumuzda. Bizim okudu-

ğumuz dönemde Türkçe dersi yazılı

sınavlarında verilen konu üzerinde

yazılan kısa kompozisyonların de-

ğerlendirmede ağırlıklı bir yeri vardı,

belki şimdi de öyledir orasını bilmi-

yorum.

Hiç unutmuyorum bir keresinde

“İnsan mı doğaya hâkimdir yoksa

doğa mı insana hâkimdi”, konulu

bir münazara düzenlemişti İbrahim

Hoca. Beşer kişilik iki grup oluştur-

duk. Beş kişi İnsan doğaya hâkimdir

kısmını savundu, diğer beş kişi de

doğa insana hâkimdir kısmını sa-

vundu. Sonuç olarak grupların yap-

tıkları savunma neticesinde doğa

insana hâkimdir münazarayı kazan-

dı. Burada önemli olan bu iki tezin

doğruluğunu ya da yanlışlığını orta-

ya koymak değildi, öğretmenimizin

asıl amacı bizlere okuyup anlayarak

doğru bildiklerimizi savunma yetisi

kazandırmaktı. Bunu başardı da. O

dönemde okuyan arkadaşlarımızın

büyük bir çoğunluğu başarılı birer

insan olarak iyi yerlere geldiler.

İbrahim öğretmen öğrencilik ha-

yatımızda ilk defa bizimle beraber

KASABADAKİ

ÖĞRETMENİ YÂD

patlak bir topun peşinde futbol oyu-

nuna katılan eğitimcidir. Öncesinde

ve sonrasında bu denli bizlerle iç içe

olan bir öğretmenimiz olmadı sayılır.

Kırk küsur kişilik sınıfımızda tek tek

her öğrencinin evini ziyaret eder, ana

babası ve kardeşleriyle sohbet eder-

di. O dönemlerde köyümüze gelen

öğretmen profili İbrahim Bey’e pek

uymuyordu. Genelde havalı ve bur-

nundan kıl aldırmayan tabir edilen-

lerle karşılaşıyorduk, ya da bize öyle

geliyordu, Emeği geçen diğer öğret-

menlerimize de haksızlık etmek is-

temiyorum hepsinin de üzerimizde

hakları vardır. Bu vesileyle hepsine

sonsuz teşekkürlerimi sunarım.

Bahsetmeden geçemeyeceğim

bir olay daha var İbrahim öğretme-

nimle ilgili bize ilk olarak Acıpayam

ve çevresinin tarihi ile ilgili kitapları

getirerek; “çocuklar bu kitapları oku-

yun ve geçmişinizde bu yerlerde ne-

ler olup bitmiş haberiniz olsun” dedi.

Hatta hiç unutmuyorum o kitapları

verirken geleceği planlarken geçmişi

unutmamak gerektiğini söylemişti.

Bir öğretmenin asıl amacı toplu-

ma ve kendisine yararlı özgüvenli,

doğruluk ve sorumluluk sahibi birey-

ler yetiştirmek ise İbrahim öğretmen

bence bunu başardı. Teşekkürler öğ-

retmenim.

BİR ANLATI: